تبادل لینک هوشمند 
ماه رمضان، ماه بندگی و عبودیت است و خداوند، بندگانش را بر سر سفره خویش دعوت کرده است. جایگاه این ماه، جایگاهی بس والاست که انسان باید برای استفاده بهتر از این ضیافت الهی، تمام سعی و تلاش خویش را انجام دهد.
پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌واله) در تمام سال، شب زنده‌دار بود و مشغول عبادت[اسراء/79] وقتی ماه شبعان فرا می‌رسید، تلاش آن حضرت، بیشتر می‌شد آن چنان که آمده است: «كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیْهِ‌وَ‌آلِهِ) یَدْأَبُ فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ فِی لَیَالِیهِ وَ أَیَّامِهِ؛ رسول خدا بر روزه روزها و شب زنده‌داری شبهای این ماه، مداومت و کوشش فراوان داشت».[1]
آن حضرت، برای آماده شدن و درک تمام فیوضات این ماه با عظمت، از ماه‌های قبل شروع می‌کردند تا هر چه بهتر بتوانند از فرصت‌های این ماه استفاده کنند؛ تا آنجا که دهه‌ی آخر ماه رمضان، رختخواب خویش را جمع كرده و برای اعتکاف به مسجد می‌رفتند.[2]
آن حضرت در مورد ماه مبارک رمضان این چنین فرموده‌اند:
«وَ هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّهِ؛ و آن ماهی است که در آن به میهمانی خدا دعوت شده‌اید».[3] این میهمانی با میهمانی‌های دیگر فرق دارد؛ زیرا در این میهمانی، میهمانان تنها کسانی هستند که عوت الهی را لبیک می‌گویند و وارد این ماه می‌شوند و وارد شدن هم به این معنا است که، میهمان عطر و بوی این ماه را بگیرد و از رزق و روزی الهی بهره ببرد.
امّا سوالي كه پيش مي‌آيد اين است كه: وقتی رزق و روزی الهی استمرار دارد يعني از سويي «إِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتينُ»[ذاریات/58] و از سوي ديگر؛ هر نعمتی که هست از خداست « وَ مَا بِکُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّهِ»[نحل/53] پس چرا تعبیر به میهمانی خدا تنها در مورد این ماه آمده است؟
در پاسخ بايد گفت: میهمانی در این ماه، محصور در پذیرائی و روزی دهی خداوند نیست؛ زیرا همچنان که بالا گفته شد، این پذیرائی و روزی دهی، دوام دارد و همیشگی است امّا تعبیر به میهمانی خداوند در این ماه، گویا یک رزق و روزی ویژه‌ای است که به میهمانان خاص داده می‌شود.
آیت الله جوادی آملی در اين زمينه این‌چنین می‌فرمایند:
«علاوه بر رزق و روزی ظاهری، روزی‌های دیگری هم هست که در فرصت‌های خاص؛ مثل ماه مبارک رمضان به بندگان عطاء می‌شود؛ مانند معارف حقه قرآن کریم و همچنین سفارشات معصومین(علیهم‌السلام) که این دو در کنار هم و مکمل یکدیگر هستند و از هم جدا نمی‌شوند. همچنین شب زنده‌داری یکی دیگر از توفیقاتی است که به بندگان خاص در این ماه عطاء می‌شود؛ تا میزبانی حضرت حق را درک کنند».[4]
پس ضیافت در این ماه، غیر از رزق مادی، رزق معنوی هم هست، تا آنجا که به رزق معنوی در این ماه بیشتر سفارش شده است تا رزق مادی.
---------------------------------------
پي‌نوشت:
1- مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 2، ص829.
2- برگرفته از بحار الانوار ، ج ۹۵، ص ۱۰.
3- عیون أخبار الرضا علیه السلام ، ج1، 295.
4- برگرفته از بنیان مرصوص امام (ره) ایت الله جوادی آملی، ص 82.
منابع:
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :
